İçindekiler
Tasavvufun temelinde Hakk’a ulaşma arzusu yatar. Bu amaçla tasavvuf erleri, kendilerini terbiye etmek için çeşitli teknikler kullanırlar. Bu teknikler, kişinin nefsinin terbiye edilmesi, zikirler, fikir temizliği, iyilik yapma, adaletli olma gibi daha birçok şeyi içerir. Tasavvufun öğretilerinin kaynağı Kur’an-ı Kerim ve Hz. Peygamber’in sünnetidir. Tasavvufun önemli özelliklerinden biri de sevgi, hoşgörü ve adalettir. Tasavvuf ehli, tüm insanların Hakk’a ulaşabilmesi için çaba sarf eder ve bu yolda mücadele eder. Tasavvufun altı ana unsuru ise itikat, ibadet, ahlak, tarikat, hakikat ve marifet olarak sıralanabilir.
- Tasavvuf, kişinin kendisini tanıması ve Hakk’ın izini sürmesi için bir yol sunar.
- Tasavvuf ehli, bilgi sahibi olmanın yanında bu bilgiyi yaşama dönüştürmek için çalışırlar.
- Tasavvuf ehli, kendi benliklerine karşı mücadele ederek kendilerini terbiye etmeye çalışırlar.
- Tasavvuf ehli, sevgi ve hoşgörü prensipleriyle hareket ederler ve herkesin Hakk’a ulaşabilmesi için çaba gösterirler.
Tasavvufun tarihi Hz. Peygamber’in dönemine kadar uzanır. Ancak tasavvufun yaygınlaşması ve sistemli bir şekilde örgütlenmesi Emeviler dönemiyle başlar. Abbasi Devleti döneminde ise tasavvuf daha da gelişir ve büyük tasavvuf alimleri, tasavvufun ilerlemesi ve yayılmasında önemli roller üstlenir. Tasavvufun en büyük temsilcileri arasında Hoca Ahmed Yesevi, Mevlana Celaleddin Rumi, Hacı Bayram-ı Veli, Yunus Emre, Şeyh Edebali gibi isimler bulunur.
Tasavvufun Tarihi
Tasavvuf, İslam dininin tek tanrı inancı üzerine kurulmuş olan bir manevi öğretidir. İslamiyet’in temel değerleri olan ahlak, erdem, sevgi, hoşgörü, adalet gibi kavramların yanı sıra manevi tecrübenin önemsenmesi ve bu tecrübenin yöntemlerinin öğrenilmesi de tasavvufun temel prensiplerinden biridir.
Tasavvufun tarihi, İslam dini ile başlamaktadır. Hz. Peygamber döneminden bu yana var olan bir inanç ve gelenek sistemidir. Emeviler dönemi tasavvufun gelişimini hızlandırmış, Abbasi Devleti döneminde ise tasavvuf daha sistemli bir örgütlenmeyle kendini göstermiştir. İlerleyen yıllarda büyük tasavvuf alimleri Hoca Ahmed Yesevi, Mevlana Celaleddin Rumi, Hacı Bayram-ı Veli, Yunus Emre, Şeyh Edebali gibi isimler tasavvufun gelişmesinde ve yayılmasında önemli bir rol oynamışlardır.
Tasavvufun Özellikleri
Tasavvufun özellikleri oldukça geniş bir yelpazeye yayılır ve içerisinde birçok değer barındırır. Bunların en başında manevi tecrübe gelmektedir. Tasavvuf ehli, manevi bir yolculuğa çıkmakta ve bu yolculukta Hakk’a ulaşmayı amaçlamaktadır. Ahlak ve erdemler de tasavvufun özellikleri arasındadır. Tasavvuf ehli, nefislerini terbiye etmeye çalışırken aynı zamanda hoşgörü, adalet, sabır gibi erdemleri de benimserler.
Mistik düşünce de tasavvufun temelinde yer alan bir özelliktir. Tasavvuf ehli, maddi dünya yerine manevi dünya ile bağlantılıdır. Bu sebeple, mistik düşünce ile maddiyata karşı daha uzak durma eğilimi gösterirler. Sevgi de tasavvufun özellikleri arasında bulunur. Tasavvuf ehli, kendisiyle, doğayla, insanlarla ve nihayetinde Yaratıcı ile sevgi bağı oluşturma konusunda yoğun bir çaba sarf ederler.
Tasavvuf, itikat, ibadet, ahlak, tarikat, hakikat ve marifet olmak üzere altı ana unsurdan oluşur. İtikat, tasavvufun temel inanç sistemini oluştururken ibadet, manevi bir yaşamın vazgeçilmez bir parçasıdır. Ahlak, tasavvuf ehlinin davranışlarını belirleyen bir özellik iken tarikat, tasavvuf ehlinin kendilerine özgü bir yol takip etmelerine olanak tanır. Hakikat, tasavvufun erde düşürdüğü bilgi kaynağıdır. Marifet ise tasavvuf ehlinin Yaratıcı’ya olan yakınlık ve O’nun bütün yaratılışını anlamak için çabaladıkları bir hedeftir.
